رابطه ادراک از فرزندپروری والدین با تاب آوری وخودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه زنجان

چکیده مقدمه و هدف: محیط خانواده اولین و بادوامترین عامل اثرگزار بر رشد شخصیت افراد است. این پژوهش به منظور تعیین ارتباط بین ادراک از سبکهای فرزندپروری والدین با تابآوری و خودکارآمدی در دانشجویان انجام شد. روش: روش مطالعه این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش: کلیه ی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه زنجان که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند. تعداد 389 نفر به صورت تصادفی خوشه ای طبقه ای انتخاب شدند؛ و به مقیاس های فرزند پروری (pops)، تابآوری کانر و دیویدسون (cd-risc) و خودکارآمدی شرر و همکاران پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون تی استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین سبکهای فرزندپروری والدین با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد و سبک ادراک حمایت از خودمختاری و گرمی پدر و سبک ادراک درگیری و گرمی مادر پیش بینی کننده ی خودکارآمدی در دانشجویان بود. از دیگر یافته های این پژوهش، بین مولفه های سبک فرزند پروری (حمایت از خودمختاری، درگیری و گرمی) والدین با تاب آوری رابطه وجود داشت؛ و سبک حمایت پدر و حمایت مادر از خودمختاری پیشبینی کننده تاب آوری در دانشجویان بود. یافته دیگر پژوهش نشان داد، که خودکارآمدی پیش بینی کننده تاب آوری در دانشجویان است.. از سوی دیگر آزمون تی بیانگر این بود، که خودکارآمدی پسران بیشتر از دختران بود. اما میان دختران و پسران از نظر تاب آوری تفاوتی بهدست نیامد. نتیجه¬گیری: بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که چگونگی ادراک از سبک های فرزند پروری والدین یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر تواناییهای شناختی خودکارآمدی و تاب آوری فرزندان است.